Vleutstraat 12, een boerderij met verleden
Geschiedenis Best, losse pagina's
Met ondertussen de zesde generatie al die er woont, is er een hele familiegeschiedenis te vertellen over deze woonboerderij.
"Gelukkig hebben we de foto's nog", kunnen we aanvullen met enkele brieven en de kennis die er nog is bij de vierde generatie.
We beginnen met enkele oude foto's.
Even een weetje: In de jaren dertig (1935?) is de toenmalige stal die links tegen het huis aanstond afgebrand. Deze stal is daarna nooit meer opgebouwd. Wat er nog van overgebleven was, waren enkele muurtjes die ongeveer een meter hoog waren. Die muurtjes komen later weer terug, want ze maken deel van een belangrijke (vreselijke) geschiedenis.
Hieronder een foto van waarschijnlijk begin jaren vijftig toen de familie van Lieshout er woonde.
Het huis begin jaren zeventig en hier rechts het huis voor de Tweede Wereldoorlog. Toen had het huis nog luiken.
Er is een interessant verhaal te vertellen over enkele voormalige bewoners van dit pand.
Zo is er uit de erfstukken een stukje geschiedenis tevoorschijn gekomen waar we anders nooit iets van zouden weten.
Er werd een brief gevonden van Martina van der Meyden - Bressers. Het was een brief van 20 juni 1940 aan haar zoon Janus. Martina was getrouwd met Antonius van der Meyden. Zoals Martina in haar brief al zegt over haar man, het is een man die het anderen en zichzelf soms wel heel moeilijk maakte.
Antionius is een man met NSB sympathieën hetgeen zijn zoon, die de maand ervoor (in de meidagen van 1940) diende in het Nederlandse leger, waarschijnlijk niet lekker lagen. De zoon is dan ook de week ervoor boos van huis gegaan en heeft daarna een brief naar alleen zijn moeder geschreven. Zijn moeder schreef daarop een brief terug en deze brief is bewaard gebleven.
U ziet hieronder de foto van de originele brief en een 'vertaalde' getypte tekst.
Wie was dan deze Martina van der Meyden-Bressers?
Ze is geboren op 15 oktober 1897 in Best en wel op de Vleutstraat 12 alwaar ze haar hele leven woonde.
U ziet haar hiernaast staan op een foto uit 1916 of 1917. Ze was toen 19 of 20 jaar. Ze is de jonge vrouw helemaal rechts op de foto. De vrouw met de witte kap is haar moeder. Achter deze vrouw haar vader.
Alleen van haar zusters is de naam nog bekend.
Van links naar rechts: Jaantje, Regina, Maria en dan rechts Martina.
We hebben ook nog een foto van Janus terug kunnen vinden. Hij staat hier in uniform als tweede links (staande).
De 'foute' Antonius. Hij was al niet makkelijk in de omgang en dan had hij ook nog van die afwijkende ideeën. Dat was geen prettige man, al doet de accordeon op de foto anders vermoeden.
Dan nog even twee broers en een zuster van Janus en dus kinderen van Antonius.
Ik schreef hierboven al dat de toenmalige stal links van het huis in waarschijnlijk 1935 is afgebrand. Deze stal is daarna nooit meer opgebouwd. Wat er nog van overgebleven was, waren enkele muurtjes die ongeveer een meter hoog waren.
In 1944 is er op zo'n muurdeel een gevonden landmijn gelegd. Op 14 november 1944 kwam een mijn-expert deze mijn onschadelijk maken.
Wat er mis ging, we zullen het nooit weten, maar de mijn is nog op het muurtje ontploft en daarbij kwam de mijn-expert om het leven.
Helaas stonden drie bewoners van nummer 12 ook dusdanig dichtbij dat ze alle drie omkwamen. Martina van der Meyden-Bressers (die van de brief hierboven) en twee van haar zonen kwamen om. Een derde zoon was zwaar gewond.
U ziet hier het krantenbericht:
Terug naar de geschiedenis van het huis. Ik schreef al dat de zesde generatie nu al in het huis woont. Het huis is steeds van dochter op dochter overgegaan.
Daarmee lijkt er dus steeds een andere familie te hebben gewoond vanwege de wisselende achternamen.
Na Martina en Antonius kwam dochter An van Lieshout-van der Meyden er te wonen. U ziet het gezin hier op de foto staan. Het meisje op de foto is Zus van Lieshout.
Achter het huis stond in de tijd van An deze schuur. Die is later tegen de vlakte gegaan.
De man van An van Lieshout (Vader van Zus van der Pas - van Lieshout) was werknemer bij de Heidemij. Die verzorgde mede de ruilverkaveling in dit gebied. Hij staat rechts achter op de foto.
Met een soort treintje werd de grond vervoerd en met de spade werden sloten gedempt en nieuwe gegraven. Percelen werden vooral samengevoegd zodat het kneuterboertje met zijn mini wei en piepklein perceel uit het landschap verdween. De stallen werden groter en de manier waarop we boerderijen bouwden en bewoonden werd anders. Heel wat kleine woningen verdwenen, en veel oude boerderijen werden woonhuis. Zo ook het huis op Vleutstraat 12. Van Lieshout had wel een koe en de nodige fazanten, maar was werknemer en geen boer meer.
Hieronder enkele foto's van ondermeer de werkers bij de ruilverkaveling.
Achter het huis waren op een gegeven moment enorm veel fazentenhokken gerealiseerd. Een hobby of een bijbaan...
Helaas is de foto niet scherp, maar we zien hier een jonge Zus van Lieshout in de tuin voor het huis. Het muurtje van de afgebrande stal stond er toen nog altijd.
Waarschijnlijk ook ergens begin jaren vijftig genomen foto van het gezin van Lieshout. Die later afgebroken schuur die eerder in beeld kwam staat er ook nog.
Zus van Lieshout trouwde met Piet van der Pas. Het huis werd ook bij deze generatie weer overgedragen aan een dochter.
Hier zien we het huis begin jaren zeventig, nog voor de verbreding van het dak. Wat opvalt zijn dat de facetramen nu al groter zijn geworden. De deur is echter nog middenvoor, zodat er een opkamer en een gewone kamer was.
Op deze foto is goed te zien hoe het voormalige woongedeelte van de boerderij naar achteren toe uitgebouwd werd. De deur middenvoor is verdwenen. De ingang werd naar de zijkant van het huis verplaatst. Daartoe werd een uitbouw geplaatst.
Het huis is enkele jaren geleden enorm uitgebouwd naar links toe, waarna het huis ook gesplitst werd. Een dochter woont nu met haar gezin in het linker gedeelte van het huis. Het huis is ondertussen bijna niet meer terug te herkennen.
De uitbouw naar links heeft er nu voor gezorgd dat het huis bijna andersom is komen te staan. Wat eerst 'voorkant' was, is nu bijna achterkant geworden. Op de foto hieronder, die van links genomen is, kan je bijna de oorspronkelijke bebouwing niet meer herkennen.
